HAVA TOPRAK

                           SU ATEŞ

                                    

                                GÖZLERİMİ YUMUYORUM

 

 

                       Evrenimsin içime ektiğim

 

 

 

Havanı toprağını biçerken

       sonsuzlarında çiçeklerini derliyorum

Erişilmezleri koklamak için    

       ovalarına uzanıp akıyorum

Koyaklarında yaprak yaprak

                          konaklayarak uçuşurken

                               doruk doruk

                                            doruklarını aşıyorum  

Kıyıları yalayan gülüşün gece gündüz yansırken gizemli bulutundan

          çağlayan gözlerine takılıp çağlar boyu uçurumundan ormanına düşüyorum

Dallarına tutunmama şaşıyorsun o hızla

                                                           beklentiyle

                                                                  belki de kızıyorsun

Yıllarca derin kollarında

                            derin derin

                                   düşlerinle uyuyorum 

Suyunla ateşin birleşecekmiş

                                             diyorlar   

                                                          bilmiyorum

Gerçekse

              o güne dek    

                               hiç ama hiç   

                                                 uyanmak istemiyorum

 

 

                                    

                                                                   

Seçkin GÜNDÜZ