GÖNÜL

Ne günler gördün gönül
Bir anlatsan taş ağlar
Gözlerdeki yaş ağlar

Sevdin, çılgınca sevdin
Isırganlara değdin
Değdin be deli gönül

Yandın, yandın, dayandın
Yandın, yandın da yandın
kül oldun be hey gönül

Sevenleri sevmedin
Sevdiklerin sevmedi
Hoyrat esen yel oldun

Bent vurulmaz sel oldun
Sen kendine el oldun
El oldun be hey gönül

Yele yelken açmadın
Kanat varken uçmadın
Dertlerinden kaçmadın
Kaçamadın be gönül

Arıldın da duruldun
En sonunda yoruldun
Yoruldun be hey gönül

Tüm dertler bitti dedin
Çektiğim yetti dedin
Sevmek mi tövbe dedin

Tövbelerden ne çıkar
Bir güzele vuruldun
Vuruldun be hey gönül

Bu kez sevdi sevdiğin
Senin oldu dünyalar
Dilsiz dilin dillendi
Gülsüz bahçen güllendi
Ağu idin bal oldun

Bal oldun be hey gönül

Tomurcuktun gül oldun
Gül oldun be hey gönül                

                              

                                 Cemal YAMAN