GÖNÜL
Ne günler gördün gönül
Bir anlatsan taş ağlar
Gözlerdeki yaş ağlar
Sevdin, çılgınca sevdin
Isırganlara değdin
Değdin be deli gönül
Yandın, yandın, dayandın
Yandın, yandın da yandın
kül oldun be hey gönül
Sevenleri sevmedin
Sevdiklerin sevmedi
Hoyrat esen yel oldun
Bent vurulmaz sel oldun
Sen kendine el oldun
El oldun be hey gönül
Yele yelken açmadın
Kanat varken uçmadın
Dertlerinden kaçmadın
Kaçamadın be gönül
Arıldın da duruldun
En sonunda yoruldun
Yoruldun be hey gönül
Tüm dertler bitti dedin
Çektiğim yetti dedin
Sevmek mi tövbe dedin
Tövbelerden ne çıkar
Bir güzele vuruldun
Vuruldun be hey gönül
Bu kez sevdi sevdiğin
Senin oldu dünyalar
Dilsiz dilin dillendi
Gülsüz bahçen güllendi
Ağu idin bal oldun
Bal oldun be hey gönül
Tomurcuktun gül oldun
Gül oldun be hey gönül
Cemal YAMAN