Gönlümde gezinirken 

Bahce buldum isimsiz

Gülleri diken  imiş ellerim kan içinde

Şimdi bir hayal kaldı gözlerimde resimsiz

Nazarı nefes gibi dolaşır can içinde.


Ne gördüm ne tanırım bilmem yurdu neresi

Rüzgara yoldaş olur eser gelir nefesi

Uzağı dinledikçe yakına düşer sesi

Aklı başından ayrı kendi zaman içinde.


Kâh yorulur kâh yürür küser yoldaki toza 

Umut sermayesini doldurur döker aza

Meramı dile gelmez tükenmez yaza yaza

Kalemler kırık dökük şiirler zan içinde.


Kendi der kendi duyar yine kendi inanır

Bir düş görmeye görsün

Kâinatı boş sanır

Ah bir baksa semaya mavilere boyanır

Ne yazık güzü sevmiş gönlü hazan içinde.


H. Aynacı