EMMOĞLUMLA SOHBET

 

Bir acı dumandır şu geçen zaman

Çeksen ciğerini yakar Emmoğlu

Sanmaki yaşıyor geride kalan

Yarına umutsuz bakar Emmoğlu

 

Hayatın tadı yok, değişti dünya

Mazi, puslu bulut ardında rüya

Zaman her bir şeyi siliyor güya

Anılar karşına çıkar Emmoğlu

 

Giden mi, kalan mı mutlu, bilinmez

Bir yol ki gidilir geri gelinmez

Ne yazık kalpteki izler silinmez

Her iz, bir yanını yıkar Emmoğlu

 

Ayağa imkânsız takılır, koşsan

Dağ bir değil ki bir çırpıda aşsan

Bıraksan kendini, kabından taşsan

Yine seni dibe çeker Emmoğlu

 

Hani sorsan nedir diye şu hayat

Derim özlemektir, ne çare, heyhat

Elde ise gel de bunu çıkar, at

Hayat bile boynun büker Emmoğlu

 

İşte hâlim, varla yok arasında

Ruhum yıllardır ecel sırasında

Dersen ki hayat bunun neresinde

Kelimeler susar, bıkar Emmoğlu

 

Dilin seni boğar, seni yer dişin

Geceni öldürür gördüğün düşün

En büyük düşmanın kendin, bir düşün

Gölgen bile hançer sokar Emmoğlu

 

Aynaya bakarsın seni gösterir

Saçındaki akı, sonu gösterir

Takvimde aralık onu gösterir

Beynine bir çivi çakar Emmoğlu

 

Ağlasan yaş bitmiş akmaz gözlerin

Kimsen yok, çekilmez artık nazların

Haykırmak  istesen biter sözlerin

Bir el boğazını sıkar Emmoğlu

 

10 Aralık 2020

 

Halit Yıldırım