DUYGULARIN YOKSUNLUK SINIRINDA 


Bir nefes çekiyorum eylülden

Kaç acının kokusu doluyor ciğerlerime 

Akdeniz’in rengi soluk havasında

Umutlar kopuyor bir bir dalından


Dertleşiyorum gecenin bütün saatleriyle 

Koyulaşıyor gittikçe karanlığın tonu 

Bazı duyguların yoksunluk sınırında olduğumu seziyorum 

Tapusu hüzün mahallesinde kayıtlı şiirlerden 


Her düşünce levhasında sessizlik işareti 

Ve kendi sesini özlüyor insan 



13 Eylül 2020 / Yalvaç