Hani malın vardı

Çok güçlüydün

Değdimi sağlığına

Unuttun nefesin şükrünü

düştünmü gönülden


Rüzgarı estirdin tersine

Küstürdün insanı insana

Selam vermedin gelip geçene

Hani selam vermek sünnetti

İnsanlığa hürmetti

Selamsız olup çıktın

düştünmü gönülde


Kırıp incitin makamını

takındın kibir selini

Duymazdan geldin fakirin sesini

Can dediğin tende durmaz

Ömürünü çöplükte çürütüp

düştünmü gönülden


Hep söylenir yazılır

Kimi takar kimi takmaz

Makama mevkiyle övünülmez

Vurdum duymaz oldunda

Umursanmaz taşlara takılıpta

düştünmü gönülden