Bu toprağın çocuklardır onlar
elleri kirli yüzleri kirli
yürekleri tertemiz
saçları dökülmüş omuzları çökmüş
yoksul Anadolu Çocukları
ustasının yanında adeta kedi, süt dökmüş...

İçi peynir zeytin dolu
bir somunu ısırdılar mı
yerle bir olur bütün sıkıntılar dertler
siz bilmeseniz de
bilenler var mutlaka
hepsi delikanlı hepsi mertler...

Bu toprağın öksüz ve yetimleridir onlar
kimi zaman sokaklarda yatar
kimi zaman meteliğe kurşun atar
ama yine de yılmazlar
yıkılmazlar
insanlıklarını kim tartar...

Kimse dokunmasa da yüreklerine
kimse basmasa da bağırlarına
Anadolu bırakmaz onları
yeter ki sokaklarda çıkmasın canları...

Bu toprağın çocuklarıdır onlar
elleri kirli yüzleri kirli
yürekleri tertemiz
biz sadece uzaktan izleriz
ne hikayelerini biliriz ne acılarını dinleriz
Anadolu’nun bağrında yaşayıp giderler
kaderdir der güler geçeriz...