Bahar geldi toprak ananın karnında yükü
zerdali ağacının pembesinde direncin umutlu öykünüşü
uç uç böceklerinin kanatlarinda uçuşan bahar dilekleri 
hüzün şimdilik arka bahçemizde bir çocuk 


Mor leylaklar baharın şımarık kızları 
bahçe duvarlarının arkasından gün ışığıyla cilveleşen 
nisan"da ruşen  tebessümler rayihalar 
ben nisanları çok sevdim çocuk 
birde şiirleri  birde gökçe kuşları
söze gelip konuyorken seyyah bir hüzün


Kum saatinde aktı z/aman 
taze bir bahar gibi eylülleride sevdim
yıkılmadığım  vedaları hatırladım her eylülde 
sonra gazel döken ağaçları sevdim 
öyle yalnız öyle dimdik yine baharı 
beklediler
muson yağmurlarınıda  sevdim  iliklerime kadar ıslanarak 
sonra bekledim doğacak  yedi renkte  gökkuşağını 


Nan gibi bekledim 
göz harelerinde  baharı taşıyan çocukları 
bunca ölülerin ortasında 



Düşlerimde sevdim barışçıl bir dünyayı 
bilirdim ki nefes almak kavganın tam ortasında olmaktı 
sevişmeler ayıptı yasaktı  bunca hoyrat arasında


Ben pırıl pırıl çocuk yürekleri sevdim 

nefes almayı sevdim

birde sevişgen kumruları
oysa 
sevişmek sıradan bir eylemdi 
karşılıksız sevmek  onurlu bir direniş


Biliyormusun çocuk 
yaşamak  umut ederek  incinişti

Ben mevsimleri sevdim
tohumun gün ışığına çatlamasını sevdim 
yağmurları sevdim birde yağmurdan  sonra doğacak ebem kuşağını 


Sevdim çocuk 
bir gün toprak olacağımı   bile bile 
sevdim