Baba Evi
Sekiz mum ,akşamüstü
deste deste sonbahar
Ağaçlardan düşüyor
gölgeler ve yapraklar
Aynı yollara doğru
mumlarla yürüyordum
şamdandaki geceyle
birlikte eriyordum
mumlar konuştu birden
dediler ki bizi yak
mümkün mü senelerce
hasret çekip yanmamak...
dayanamadım orda
yaktım bütün mumları
devam ettim yoluma
es geçip insanları.
görenler deli sandı
kadın yolda mum yaktı
oysa düş penceremden
ne hatıralar baktı
mumlar şelale oldu
mumlar birer çağlayan
mumlar şiirler oldu
yol boyunca damlayan
bir yılbaşı gecesi
aynı yoldan geçerek
annem için almıştım
bu şamdanı seçerek
baba evi göründü
sokak zifir karanlık
bizimkileri hala
evde sandım bir anlık
merdivenlere daldım
istemsizce zil çaldım
unuttum ölmüşlerdi
belki görürüm sandım
kapıyı açanlara
tek tek bizleri sordum
burda yok sordukların
dediler şaşkın şaşkın
içimde bir kıyamet
dışardaydım nihayet
bulutlar ağırlaştı
üç okyanus göklerden
yağmurlar gibi taştı...
ayşegül aşkım karagöz

Mekanları cennet olsun tüm ebediyete intikal eden sevdiklerimizin İnşallah. Baba evi...başlık bile hayatın ve hüznün ta kendisi.
Yüreğinize dert, keder uğramasın sevgili Ayşegül Hanım. Sevgim ve selamım sizinle.
Rabbim ahirete gidenlere Rahmet kalanlara sağlık versin kardeşim,emeğine gönlüne sağlık,selamlarımla.