Anne...


hiç ???


Ay ışığı düşüyor yine

Hisli anılar üstüne

Henüz ellerim boğum boğum

Ayaklarıma demir bukağılar takılmamış

Saçlarım jöleye hiç bulaşmamış 

Gölgen geçiyor önümden

Henüz ölüm ellerine ulaşmamış


Kerpiç duvarlarda konuşmuyor maviler

Erik ağacı meyveye durmamış

Yıllar yırtılan çocukluğuma 

Henüz dokunmamış 

Siyah beyaz bende her hüzün

Çemberinde güller dudaklarında çiğler

Henüz donmamış


Ne çok koşmuşum tarlalarda

Ellerimde acı tütün

Sırtında umutlar yüklü 

Kömür karası saçlarına aklar utancı sürünmemiş

Nasır tutan ellerinden

Henüz ellerim bomboş

Hayata tutunmamış


Şimdi ne soğuk rüzgarlar

Ne ateş nöbeti geçiren hayaller

Hepsi yalnızlığa mahkum

Hepsi masallarda kaldı birer birer

İşte bir gerçek var ortada

Toplarım bütün düşlerim gibi

Toprağına doğru uzansa 

İşte burada ayaklarım

Dokunmuyor eskisi gibi 

Ama bir tabak .... daha 

İstediğimde

Yine ben yine ben

İşte öldüğünü o zaman anladım

Neyse sustum

Sustum işte tamam 

Gerçek değilmiş yok yok

Dedim ya masalmış hepsi

Hepsi koca bir yalanmış

Anne...