ALIŞAMADIM
İçimde bitmeyen kederler varken,
Gülmeye bir türlü alışamadım.
Gözlerimden kanlı yaşlar akarken,
Silmeye bir türlü alışamadım.
 
Sabrıma kıyasla bir mutlu günü,
Görsem anar mıyım maziyi-dünü.
Gayrı dostun bile gerçek yüzünü,
Bilmeye bir türlü alışamadım.
 
Nerede kaybettim bilmem huzuru.
Ararken yaş geçmiş elli küsürü.
Bir kez başkasında suçu-kusuru,
Bulmaya bir türlü alışamadım.
 
Ne feleğe çattım, ne de kadere.
Hep eyvallah dedim gama, kedere.
Yaşarken canımdan geçtim kaç kere.
Ölmeye bir türlü alışamadım.
Şamil Ümit/Bandırma